De overheid is er vaak achter gekomen dat de Nederlandse bevolking inventief is en het niet zo nauw neemt met de wetgeving. De gevolgen hiervan zijn dat de kosten voor deze voorzieningen hoger worden dan het budget wat ervoor gereserveerd is. De reactie van de overheid hierop is dat deze voorzieningen gestopt worden of aangepast. Helaas zijn deze voorzieningen vaak bedoeld voor de zwakkere in de samenleving echter vaak misbruikt door het overige deel van Nederland.
De reactie van de overheid hierop is dat de zwakkere het slachtoffer worden en de overtreders geprezen worden. Dit wordt meestal uitgevoerd door die partijen die alleen het financiële plaatje zien en niet de ellende die ze hiermee veroorzaken.
Met de Europese wetgeving is het niet veel beter gesteld. De situatie met de buurlanden België en Duitsland is rampzalig. We kunnen alleen berichten over de situatie met Duitsland omdat we daar ervaring mee hebben. Wanneer men als Nederlander in Duitsland werkt wordt door de belastingdienst van beide landen gecontroleerd of alle belastingen en premies betaald zijn over het brutoloon. Vindt een van beide landen dat er te weinig betaald is vindt er een naheffing plaats. Wordt men echter ziek of werkeloos wordt de situatie anders, dan wordt je van het kastje naar de muur gestuurd. De uitkeringsinstanties weten dan niet meer wat gedaan moet worden voor het krijgen van een uitkering. Dit was in 1996 zo en is vandaag nog steeds niet verbeterd. De enige oplossing is het nemen van een advocaat in Duitsland, buiten Nederland om, zodat alles geregeld wordt en het recht zijn beloop krijgt. Meestal krijgt men zo de uitkering krijgt waar men recht op heeft. We hebben helaas gekozen voor de door de politiek aangegeven weg om naar de instanties te gaan van het land waar je woont met alle gevolgen van dien.
