De ervaringen die wij tussen 1994 tot heden opgedaan hebben verschillen sterk per ziekenhuis.
Omdat mijn partner van Duitse afkomst is en we ook in Duitsland geprobeerd hebben een invaliditeit's uitkering te krijgen hebben we hier ook enige ervaringen opgedaan. We kunnen met een gerust hart zeggen, had mijn partner nog in Duitsland gewoond, had hij zeker een uitkering gekregen maar was hij allang overleden. De kennis over Sarcoïdose is minimaal en de artsen zijn zo arrogant en discriminerend dat het bijna niet uit te houden is.
Zouden deze artsen in een Nederlands ziekenhuis werken zouden ze allang als arts uit het register geschreven zijn.
De situatie is in Nederland ook niet al te rooskleurig.
De huisartsenpost in Roermond kun je vergeten. Ze sturen je met een acute longembolie als simulant naar huis. Bij een zenuw knelling van de hoofdzenuw van een been krijg je te horen, neem maar een paracetamol als van te voren doorgegeven is dat de maximale dosis pijn medicatie al overschreden is met o.a morfine en methadon. Resultaat na drie weken uit het ziekenhuis met een verlamd rechterbeen.
De ambulance dienst is nog nooit komen opdagen als je aangeeft dat je naar het azM wil. Ze zijn verplicht om je naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis te brengen, hier wordt de behandeling echter soms geweigerd.
